Marc en een liefdesleven… Een paar jaar geleden had ik je voor gek verklaart, maar het is toch echt mogelijk. Maar beginnen vanaf het begin.

De meeste hebben als ze jong zijn en op de basisschool zitten van die kalverliefdes, van die simpele relaties. “Wil je verkering?” zeg je ja, zie je elkaar niet vaker of anders dan ervoor. Maar op de basisschool was ik niet echt geliefd, de meiden uit de klas van de eerste basisschool waren krengen en ze mochten mij niet. Ik heb dan ook maar 2 van die liefdes gehad, allebei in de twee jaar op de 2e basisschool. Als je elkaar een kusje gaf mocht niemand dat zien, en aan de andere kant mocht iedereen weten dat je wat met elkaar had. Ik kan me nog herinneren dat er een enorm hart op mijn rug stond, hele rug in beslag genomen met rode stift.

Mijn eerste echte liefde kwam kort daarna, om precies te zijn een dag voor ik naar de middelbare school ging.

In die tijd was Packet nog heel populair. Chatten op de computer, maar niet via internet, maar door de lucht, computer aangesloten op het ‘bakkie’ en met de antenne in de tuin verzond en ontving je dan de berichten. Mijn pa deed dat ook, en sprak op een gegeven moment een meisje, iets jonger als ik, die bij mij in de regio woonde. Wat er in dat gesprek is gezegd weet ik niet, maar op een gegeven moment moet er door haar zoiets gezegd zijn als “kijk maar uit, straks kom ik langs hoor” Ik denk niet dat mijn vader er vanuit ging dat ze het echt zou doen, maar toen ik die dag uit bed kwam, en in mijn slaapkleding door het huis wandelde, vertelde hij me dat ik me maar snel moest aankleden omdat er straks een meid van mijn leeftijd langs zou komen. En ja hoor, even later stond daar een meid met haar moeder voor de deur. Ik geloof dat ik tot dan toe nog nooit eerder zo naar een meid heb gestaard als toen. Op een gegeven moment was ik uitgestaard, na een paar uur staren zonder dat je in het gesprek betrokken word ben je het toch zat, ben ik maar gaan lezen wat er gezegd was. Dat ik het niet meer weet betekend vast dat het niks bijzonders was, of dat ik er niet bij zat met mijn gedachte. Laatste kan best kloppen. Maar ik werd ook erbij gehaald, en het ging goed. Volgende dag kwam ze weer, voor mij ook deze keer en mijn naam en telefoon nummer gingen in haar agenda, en laat dat nou de reden zijn dat we wat met elkaar kregen…

Achteraf schijnt het min of meer haar bedoeling te zijn geweest dat het zo liep, maar daar gaat het even niet om. Toendertijd belde we elkaar daarna nog wel eens en op een gegeven moment spraken we elkaar ‘s avonds en zei ze dat iedereen op school dacht dat die Marc die in haar agenda stond haar vriendje was. Ze zou dat kunnen ontkennen, maar dan zouden ze haar niet geloven enzovoort, ze moest het dus bevestigen, ik was haar vriendje zogenaamd. Maar die avond zei ze dat ze niet meer wou liegen en of het niet beter zou zijn om verkering te nemen. En Marc, die al een tijdje last had van kriebels in zijn buik, zegt natuurlijk ja, heeeeeel goed idee. En zo kwam het, we hadden wat.

Een half jaar lang heb ik in de wolken geleefd, ze was mijn eerste liefde en het was voor mij een heftige. Helaas dachten mijn ouders dat mijn school er onder leed, slechte cijfers en alles, ook al was dat omdat de stof me niet interesseerde. Dus kort nadat we wat hadden mochten we elkaar alleen nog maar in het weekend zien. Zij kwam altijd vanuit school naar me toe, dat was in de buurt, maar in het weekend ga je niet naar school, dus zou ze door weer en wind een afstand van 10-11 Km moeten fietsen en daar had ze geen zin in. Dus ging Marc elk weekend op zijn fiets diezelfde weg, door weer en wind fietsen, naar haar toe. Jong als we waren was het allemaal vrij onschuldig.

Helaas duurt al dat leuks nooit lang, en na een half jaar kreeg mijn vader, vlak voor mijn verjaardag, een telefoontje van haar. Of ik naar boven wou gaan. Nouja, goed, zal wel over mijn verjaardag gaan, moet een verassing zijn wat ik krijg, dus ik mag dat niet horen. Dacht ik. Ze had al gezegd dat ze wel aan mijn vader zou vragen wat ik voor mijn verjaardag wou. Dus daar zal het toch wel over gaan? Bleek dus fout, ze wou het uitmaken. Ze zou me een brief sturen om het uit te leggen. En die kreeg ik, weken later. Het gevoel was over, het was uit.

De jaren erna waren niet veel soeps. Weinig serieuze relaties. Zeg maar gerust geen. In het kader van “oude liefde roest niet” en “je eerste liefde houd altijd een speciaal plekje in je hart” heb ik met mijn eerste liefde nog een paar keer iets gehad, wat varieerde van een paar dagen tot twee weken. Daarna verstreken enkele jaren van het vrijgezelle bestaan voordat ik weer iemand mijn vriendin kon noemen.

Dat was ook niet zo’n beste. Zag haar bijna nooit, meid van buitenlandse afkomst en moest mij dus verborgen houden voor haar vader. Ze kwam dus slechts eens in de twee weken langs. Op een gegeven moment dacht mijn beste vriend dat ik niet echt veel om haar gaf, en dat vertelde hij aan haar. Dat gaf natuurlijk gelazer, en toen vond ze dat ik niet goed met haar praatte enzovoort, dat ik niet open genoeg was, en toen was het voor mij zeker weten over. Enorme ruzie gehad met haar, maanden geduurd via internet, mijn beste vriend stond ineens aan haar kant, haar beste vriendin aan mijn kant, lekker chaotisch dus. In mijn boze emoties werd ik gesteund door haar vriendin, waar ik dan ook een band mee opbouwde. Iets dat in het verkeerde keelgat schoot bij mijn ondertussen ex, zeker toen ik een dagje langs kwam bij die vriendin die me steunde door dik en dun. Was heel gezellig, maar niet ideaal, en was ook de laatste keer. Ex nam wraak, ging langs bij mijn beste vriend, vroeg mij een dag van te voren nog om advies (ze wreef het er lekker in dus) en ging ook een dagje langs. En toen was het zeg maar afgelopen met ons. Godzijdank.

En toen was ik weer zo’n 2 jaar single, en toen ontmoete ik op een chatbox waar ik veel was en later vrijwillig voor ben gaan werken Ieniemienie, waar het goed mee klikte en waar ik veel lol mee had op internet, op die chatbox niet zoveel, maar op MSN des te meer. Na veel gepraat en gesteun toen zij het moeilijk had met een soort van vriend, ontstonden er langzaam gevoelens, die resulteerde in een relatie toen we elkaar ontmoetten. Langzaam aan werd er aan de relatie gebouwd. Dat dat langzaam ging was ook te danken aan haar ouders, die hun enige dochter beschermden tegen de Vreemde Marc, die van ver kwam en ook nog eens een beetje ouder was dan hun dochter. Het langzaam door bouwen heeft in totaal 2 jaar geduurd, met een pauze van een maand tussendoor. Hoewel er een hoop moeite voor is gedaan om de relatie werkend te houden, is het niet gelukt en is er na 2 jaar relatie een semi-definitief einde aan gekomen. Enkele malen is er nog contact geweest over de jaren die volgden. Vaak eindigde dat in onenigheid, en toen we beiden wat meer ervaring hadden in de liefde en de daaruit voortvloeiende intimiteiten hebben we nog een One-Night stand gehad. Hierbij bloeide bij Ieniemienie de oude liefde weer op, en bij Marc het verlangen om zo snel mogelijk terug naar huis te gaan. Toen dit contact op niet subtiele wijze door een vriendin van Marc werd verbroken, spraken Marc en Ieniemienie elkaar nimmer weer.

Na Ieniemienie dacht Marc zijn geluk in Miss Piggy te kunnen vinden. De vonk sloeg meteen over toen ze elkaar zagen voor het eerst in Utrecht en een dag lang de nonnen in de Dom het schaamrood op de kaken bezorgde. Geruime tijd leek de vonk een eeuwig brandend vuurtje te hebben aangericht en was er spraken van samenwonen, trouwen en kinderen, maar het vuurtje doofde eind 2007 plotseling. Door de dingen die daarna gebeuren raakte het contact beperkt. Het contact is helemaal nihil geworden toen Marc een nieuwe vriendin in de vorm van Het Paardenmeisje vond, die nogal wat stof op heeft doen waaien bij voornamelijk Miss Piggy. Haar leeftijd sprak Miss Piggy niet aan en het feit dat Het Paardenmeisje de verhalen over Miss Piggy kende en ze haar terug pakte met haar eigen woorden betekende het einde van het contact met Miss Piggy.

Marc was wederom niet vrijgezel en weer in de spreekwoordelijke hemel. Bij Het Paardenmeisje ervoer hij in eerste instantie een betere relatie dan in de voorgaande relaties, maar uiteindelijk liep ook dit op de klippen.

Marc en een liefdesleven… Het leek jaren een niet slagende combinatie, maar uiteindelijk is het toch nog wat geworden, zoals te lezen vanaf In de tussentijd.

< Vorige: School / Werk